Het was een zonnige dag met een aangename temperatuur van ongeveer 22 graden, de wind kwam uit het zuiden. In de loop van de middag zou het steeds warmer gaan worden maar ik vond de wind toch wel enigszins aan de frisse kant.
Door het zachte en zonnige weer waren veel mensen erop uit getrokken, we zagen veel wandelaars, fietsers en ook motorrijders.
Om 12.00 uur kwam ik aan in Almelo en ik werd op het perron al opgewacht door Eveline. We vertrokken meteen richting Wierden en we vonden een mooie plek om te gaan lunchen. Er stond een bank langs de kant van de weg met uitzicht over water. Het was een vijver met een soort van waterval erin en aan de overkant van de vijver, zagen we weilanden en een aantal boerderijen. Het werkt kalmerend om over het water uit te kijken en we zaten heerlijk in de zon. Af en toe kwamen er meerdere motorrijders achter ons langs rijden; dat was even de oren dicht doen en daarna weer genieten van de rust.
Na 3 kwartier pauze gingen we verder en we fietsten afwisselend door open landschap en dan weer door een bomenrijk gebied heen. Onderweg zag ik meerdere keren paddenstoelen staan maar ik ben gewoon door blijven fietsen.
In Rijssen ging onze route door een bosrijk gebied en we kwamen uit bij een park. Hier wilde Eveline graag even doorheen wandelen. Ze zei dat ze het park wel eens van dichtbij wilde zien; ze kwam er vaak langs maar nooit erin. Het was een welkome afwisseling voor mijn vermoeide en pijnlijke beenspieren en wie weet welke soorten paddenstoelen we zouden tegenkomen.
In het park zagen we een spuitende fontein in een grote vijver en het wandelpad liep hier omheen. We zijn nog over een ander pad gaan lopen en met een boog naar links kwamen we langs een muziekkapel en iets verderop passeerden we een kleine speelplaats voor kinderen en een kleine kinderboerderij.
Toen we weer op de fiets zaten, raakten we al snel de route kwijt en besloten we om een stukje terug te fietsen naar het laatst geziene fietsknooppuntnummer. Dus fietsten we nogmaals door het bosrijke gebied en vonden we het juiste nummer van onze fietsroute weer terug.
We gingen naar Notter, maar vóórdat we hier aankwamen, reden we lange tijd langs een smalle rivier / kanaal, De Regge. Halverwege zagen we naast ons fietspad een mooi grasveld met een bank in de zon besloten we om hier te pauzeren. Even wat drinken en relaxen in de zon; we hebben zelfs een tijdje in het gras gelegen. Achter de hoge rietplanten hoorden we meerdere keren de stemmen van de kanoërs; we hoorden ze wel maar zagen ze niet, soms zagen we een gekleurd eindstuk van de peddel. Al liggend in het gras merkten we dat de zon nog behoorlijk krachtig scheen. Later thuis zou ik merken dat ik op sommige plekken licht verbrand was.
Het liggen in het gras had ons allebei goed gedaan; het vermoeide gevoel was weg. Na een ruim half uur gingen we weer verder en we zagen dat het landschap wat meer in landbouwgebied veranderde.
Het riviertje De Regge, met op de achtergrond overdwarse balken erin
Voorbij Notter wist Eveline een plek waar we thee konden drinken en waar we naar de wc konden gaan. Het bleek een Bed&Breakfast te zijn in een boerderij; buiten in de tuin was een half open tuinhuis waar we ons zelf konden voorzien van een kop thee. We zaten in de tuin, op kleine afstand van een grote schuur, waar hard gewerkt werd. Het bleek een half open koeienstal te zijn en gezien het tijdstip (16.30 uur) hadden we het idee dat de koeien werden gevoerd en/ of werden gemolken. Op het erf zagen we een grote zwarte Deense dog rondlopen en deze kwam ook even bij ons kijken. De hond had echter meer interesse in de geuren die uit onze fietstassen kwamen; mijn brood van de avondmaaltijd zat erin en dat rook ze. Zij liep om onze fietsen heen, die naast elkaar op de standaard stonden en ze snuffelde er uitgebreid aan. Op het moment dat ze met haar snuit mijn fietstas in wilde gaan, reageerde ik door op een luide en felle toon 'foei' te roepen. Want ik zag het al gebeuren dat als ze mijn fietstas zou ingaan, dat mijn fiets van de standaard zou omvallen en dan tegen de fiets van Eveline zou vallen. Dit wilde ik niet laten gebeuren met mijn nieuwe fiets.
Tot onze verbazing reageerde de hond meteen: ze keek op en liep daarna weg. Dat is nog eens een goed opgevoede hond!
Na een tijdje zakte de zon weg achter een boom en koelde het vrij snel af en nadat we allebei naar de wc waren geweest, vertrokken we weer.
Een paar km verderop fietsten we door een buitenwijk van Nijverdal heen en daarna gingen we richting Wierden. Omdat de middag al bijna voorbij was en ik graag de trein van 18.36 uur wilde halen, moesten we eigenlijk wel blijven doorfietsen.
Toch zijn we onderweg, voordat we in Wierden waren, nog een keer van de fiets gestapt om naar een paar grote paddenstoelen te kijken. Ze stonden in een weiland waar ook een aantal schapen stonden te grazen. Om dichter bij de paddenstoelen te komen, moest ik via een greppel een oversteek maken en daarna kon ik al knielend tussen het prikkeldraad door de paddenstoelen fotograferen; met de schapen op de achtergrond. Echt makkelijk en stevig stond ik niet om rustig foto`s te maken; ik stond lichtelijk te wiebelen. Opeens roept Eveline: 'kijk, ze bewegen'. Ik reageerde daar nogal lacherig op want ik dacht dat ze bedoelde dat de paddenstoelen bewogen. Zij bedoelde dat de schapen in beweging kwamen. Het bleek dat de eigenaar aan de zijkant van de wei de schapen naar zich toe lokte met een emmer voer.
Ik vond deze spraakverwarring erg grappig en we hebben er smakelijk om staan lachen. Helaas lukte het me niet om een goede en scherpe foto te maken. (bleek achteraf)
De paddenstoelen met rennende schapen op de achtergrond
In dit gebied waar we door heen gingen, was het zwaar fietsen. We reden over een breed zandpad dat zwaar verzadigd was van het vele regenwater van de paar weken ervoor. Aan beide kanten stond het vol met paddenstoelen; dat was wel weer leuk.
Nadat we het zandpad hadden we verlaten, kwamen we vrij snel in Wierden en we fietsten door het centrum heen.
Gezien het tijdstip was het een kwestie van geluk hebben of ik de trein van 18.36 uur nog zou halen; even flink doorfietsen en misschien dat het zou lukken.
In Almelo aangekomen gingen we via de snelste weg door een woonwijk naar het NS-station. Dankzij de hulp van Eveline kon ik nog net de trein halen; zij heeft me goed geholpen om alvast de liften naar beneden te halen zodat ik mijn fiets snel op het goede perron te krijgen.
Om 20.30 uur was ik thuis en ik zag op de dagteller dat we 44 km gefietst hadden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten